In 2014 kwam Sinji Mikami, de grote man van het survival horrorgenre en de eerste Resident Evil-games met een back to the roots horror-game voor Bethesda genaamd The Evil Within. De game wist heel goed indruk te maken maar had zeker ruimte voor verbetering. Nu is er The Evil Within 2, waar Sinji Mikami alleen maar een adviserende rol heeft genomen, is het vervolg een succes of een mislukking?
Sebastian heeft een doel
In de eerste game werd hoofdpersonage Sebastian Castellanos meegenomen naar een alternatieve realiteit genaamd STEM vergelijkbaar met The Matrix, alleen is dit geen coole cyberwereld maar een horror-wereld waar je niet in zou willen zijn. Sebastiaan overleefde zijn trauma opleverende STEM-ervaring maar kiest in The Evil WIthin 2 ervoor om toch weer een bezoek te gaan brengen.
Dat komt omdat Sebastian dit keer een echt doel heeft, namelijk het bevrijden van zijn dochter Lily. Gelijk aan het begin van de game komt Sebastian erachter dat zijn dochter nog leeft. Al die jaren dacht Sebastian dat zijn dochter overleden was in een brandongeluk. Sebastian leefde met schuldgevoelens omdat hij haar niet op tijd kon bevrijden. Nu hij weet dat zijn dochter leeft in een horror-wereld is het tijd om het verleden recht te zetten.
Sebastian is een vastberaden man, een vader die zonder te treuzelen naar de hel gaat om zijn dochter te bevrijden. Dat maakt The Evil Within 2 al meteen een veel interessantere game. Weg is de man waarmee je als speler geen band kon vormen. Hoewel Sebastian geen Leon Kennedy is, is zijn karakter wel een groot verbetering vergeleken met de eerste game. Dit is eigenlijk alles wat je moet weten om The Evil Within 2 te kunnen volgen, de game is uitstekend geschikt voor nieuwkomers.
Griezelige Mindf*ck-wereld
De STEM-wereld van The Evil Within 2 heet Union en is een griezelige mindf*ck omdat er geen logisch of onlogisch bestaat in deze wereld. Alles kan ter plekke veranderen in iets totaal anders. Dit is heel vet gedaan en zorgt ervoor dat je altijd op je hoede blijft. Als je de ene keer ergens doorheen loopt en vervolgens weer terugkijkt, is deze doorgang verdwenen of vervangen door iets anders. De wetten van realiteit bestaan niet in Union en dat zorgt ervoor dat de ontwikkelaar veel creatieve mogelijkheden heeft.
Union lijkt volgens Sebastian veel weg te hebben van “any town USA”, hier is bewust voor gekozen om de bezoeker een gevoel van realiteit te geven. Toch is Union niet stabiel en brokkelt het af naar een totale vernietiging. Wanneer je door Union loopt voel je meerdere keren een stevige aardbeving waardoor je het idee krijgt dat je in een soort realiteit zit die niet lang meer zal bestaan.
Niet meer lineair
Het tofste aan Union is dat het niet meer een lineaire-game is. Hoewel het niet echt een grote open wereld is, heb je zeker wel meer vrijheid. De eerste game was een puur lineaire game, maar in het vervolg kan je zelf kiezen wat je wilt doen. Zo zijn er zij-missies die zeker wel de moeite waard zijn. Je krijgt hier onder andere meer ammunitie en wapens maar ook achtergrondverhalen van STEM en ervaringen van eerdere bezoekers. Doe je de zij-missies niet, dan nog ben je zo’n 13 uur met deze game bezig. Met zij-missies kan je daar nog een aantal uur bijrekenen.
Een andere reden om deze zij-missies te doen is om green gel te verzamelen. Deze viezigheid kan je in je brein spuiten om zo je vaardigheden te verbeteren. Sebastian is in The Evil Within 2 een ex-politieagent die veel alcohol gebruikte om zijn trauma en zijn schuldgevoelens te vergeten. Om terug in vorm te komen heeft hij deze green gel nodig. Hiermee krijgt hij onder meer uithoudingsvermogen, gezondheid en geen trillende handen.
Angstaanjagende vijanden en bazen
Wanneer je zij missies doet, zijn de vijanden nog steeds dodelijk maar niet zo uitdagend als de main missies. In zij missies moet je het bijvoorbeeld opnemen tegen zombies die je makkelijk kan uitschakelen door op hun hoofd te schieten of door stealth te gebruiken. In het hoofdverhaal moet je het opnemen tegen de meest gruwelijke wezens. Het is hier dat je echte schrikmomenten zal meemaken.
De baasgevechten zijn helaas minder geslaagd omdat je vaak geen idee hebt wat je precies moet doen. Zo moet je al redelijk snel in de game vechten tegen een baas met meerdere hoofden en een kettingzaag. Een minpunt is dat je soms geen feedback krijgt als je raak schiet. Omdat je al weinig kogels hebt, lijkt het hierdoor alsof je nutteloos al je kogels hebt verspild. Dit had Bethesda makkelijk kunnen verbeteren door bijvoorbeeld het viziericoontje een ander kleur te geven bij een raak schot.
Gameplay
The Evil Within 2 speelt en voelt grotendeels goed. Wapens schieten lekker, maar pas nadat je de meeste hebt voorzien van een upgrade. Dit geldt ook voor stealth want aan het begin loopt Sebastian in stealth langzamer dan de al langzame zombies wat vaak resulteert in een irritante dood omdat je op het laatste moment gezien wordt. Een leuk detail is dat wanneer je een stealth kill wilt doen, er een automatische animatie is waarbij Sebastian zonder dat je op een knop drukt zijn mesje uit de houder haalt voor de stealth-kill. Het enige wat je hiervoor moet doen, is zo dicht mogelijk achter je prooi staan.
Crafting is van groot belang in deze game, vaak kom je crafting-tafels tegen waar je onder andere je wapens kan upgraden en ammunitie kan maken. Crafting kan je ook op elk ander moment doen maar dat vraagt wel dubbel zoveel materiaal. Het is dus aangeraden om jezelf goed voor te bereiden bij een tafel voordat je de verschillende uitdagingen van dit STEM-wereld aangaat.
Verbeterde graphics
Vergeleken met de vorige game ziet The Evil Within 2 er beter uit, gebieden zijn niet zo kaal als voorheen. De game heeft ook een betere beeldverhouding dan de eerste game die zwarte balken had voor een filmisch-effect. De graphics zijn goed maar het is nooit verbluffend. Deze game moet het echt hebben van de effecten, griezelige sfeer en animaties. Gebieden kunnen zomaar veranderen, dat zijn de momenten dat je als speler op het punt van je stoel gaat zitten.
Conclusie
The Evil Within 2 is een geslaagde horror-game waar je velen uren aan speelplezier kan hebben. Vrijwel op alle fronten is de game beter dan het origineel. De game ziet er beter uit, speelt beter, is groter door middel van een open wereld en heeft een interessanter verhaal. Waar je in de eerste game geen binding kon krijgen met Sebastian, is het in de tweede game een stukje beter. In een tijd waar uitgevers heel veel inzetten op multiplayer games met loot boxen en microtransacties, komt Bethesda gelukkig met een ouderwets singleplayer horror-game. Kortom, een uitstekende game voor horror-fans.
