Eén van de grootste RPG’s van 2018 is zonder enige twijfel het onlangs verschenen Ni No Kuni II: Revenant Kingdom. De eerste game op PS3 was een schot in de roos en met zijn opvolger hoopten de ontwikkelaars nog beter te doen dan het origineel. Is dat nu ook gelukt? Wij verdwenen tientallen uren in de magische wereld van Ni No Kuni en komen met het antwoord.
In Revenant Kingdom volgen we de jonge koning Evan. We ontmoeten hem wanneer zijn koninkrijk net wordt overmeesterd door een leger pratende muizen. Hij kan uiteindelijk nog nipt ontsnappen en besluit om samen met zijn kompanen een nieuw koninkrijk te starten waar vrede moet hoogtij vieren. Het verhaal is, zeker gedurende het eerste deel, niet al te diepgaand. Het doet zijn ding, maar verwacht niets wereldschokkends. Zo was de eerste Ni No Kuni soms ook een beetje ‘kiddy’, maar het verhaal had toch meer in de voeten. In Revenant Kingdom hadden we vaak het gevoel dat het verhaal goed genoeg is om je verder te laten spelen, maar ook niet het niveau heeft om je aan je scherm te kluisteren. Te vaak heb je je het gevoel dat alles iets te snel terug rozengeur en maneschijn is zonder al te veel moeite.
Nieuwe gameplay
Op gameplaygebied is deze tweede Ni No Kuni-game helemaal anders dan het origineel. Vroeger was alles turn-based en moest je vooral vechten met Pokémon-achtige wezens. Deze keer zijn deze achterwege gelaten en speel je real time met het personages zelf. Tijdens het gevecht kan je constant wisselen tussen personages en je krijgt pas het Game Over-scherm als deze allemaal dood zijn. Hoewel de Familiars uit de eerste Ni No Kuni gemist worden, zit deze nieuwe gameplay wel heel goed in elkaar. Gevechten zijn leuk en je hebt per personage meerdere wapens ter beschikking en special moves. Het voelt ook nooit als een button smash RPG aan, maar je moet ook de juiste moves kiezen als je snel korte metten wil maken met je vijanden. Personages zelf voelen ook gevarieerd genoeg aan zodat het nieuwe gevechtssysteem niet snel gaat vervelen.
Om het verwijderen van de Familiars een beetje op te vangen, heeft ontwikkelaar Level 5 ervoor gekozen om mini-monsters mee het slagveld te laten betreden genaamd Higgledies. Een Higgledy kan constant healen of vijanden afleiden. Je hebt verschillende soorten Higgledies waardoor de game je tactisch wilt laten kiezen welke wezentjes met jou mee moeten vechten. Helaas heb je nooit het gevoel dat deze kompanen net zo belangrijk zijn als de Familiars uit het eerste deel, waardoor Higgledies vaak niet meer zijn dan een leuke gimmick.
Bouwen en skirmishes
Aangezien Evan zijn doel is om een nieuw koninkrijk te bouwen, kan je deze zowaar ook helemaal zelf uit de grond stampen. Gedurende de game bouw je jouw kleine koninkrijk uit door meer te spelen en de juiste mensen voor jou te laten werken die je in de echte wereld tegenkomt. Dit stadje zien groeien en alsmaar meer dingen unlocken, is eigenlijk een heel leuke en verslavende bezigheid. Hoe groter je koninkrijk, des te meer mogelijkheden krijg je ook om jouw team met nieuwe gear, wapens, spreuken en andere dingen te versterken. Een meer dan geslaagde toevoeging dus.
Hiernaast is er nog een andere grote ‘mini-game’ in Ni No Kuni II genaamd Skirmishes. In deze modus speel je eigenlijk een RTS-game. Jij stuurt meerdere kleine troepen aan en neemt het op tegen andere legers. In plaats van dat je één personage bestuurt, beheer je dus een hele groep soldaten. Een leuke toevoeging, maar na twee of drie keer spelen heb je het ook al wel gezien. Heel diepgaand is deze modus immers niet.
Prachtige game, maar weinig praten
Revenant Kingdom is zelf een kleurrijke en behoorlijk mooie game. De omgeving zouden nog iets meer detail kunnen bevatten, maar de wereld van Ni No Kuni II is zo gevarieerd dat dit nooit stoort. Je gaat van de ene prachtige locatie naar de andere. Je voelt je ook steeds in een boeiende, magische wereld waar allerlei soorten monsters en mensen wonen.
Het enige jammere is wel dat zeer veel tekst niet ingesproken is. Zo zijn er immens veel tekstballonnen om te lezen. Op zich zelf is dat niet erg en ook niet uitzonderlijk voor een RPG, maar in deze Ni No Kuni-game is de ingesproken tekst gewoon te weinig. Enkel heel belangrijk scènes hebben ingesproken stemmen, maar deze zijn dan meestal nog heel kort en worden na een halve minuut verdergezet door nog meer tekstballonnen. Het is soms zelfs zo veel dat je te vaak het gevoel hebt, niet goed in het verhaal te zitten omdat je altijd maar moet lezen. Memorabel worden de personages uit de game hierdoor dan ook nooit.
Pluspunten
Minpunten
Conclusie
Ni No Kuni II is een meer dan geslaagde RPG. Het gevechtssysteem is zeer leuk en gevarieerd en het bouwen van je koninkrijk is een toffe en verslavende bezigheid. De game is zelf jammer genoeg niet perfect en imponeert dan ook iets minder dan het origineel. Zo is het verhaal iets te vaak een opeenstapeling van cliché’s en nooit echt diepgaand. Ook het feit dat er amper ingesproken stemmen zijn en je het grootste deel van het verhaal moet lezen, helpt niet om het verhaal meer memorabel te maken. Indien je een RPG-fan bent, zal je met deze Revenant Kingdom sowieso een fantastische aankoop doen, maar je zal altijd wel het gevoel hebben dat de game nog net een tikkeltje beter had kunnen zijn.
