Toegegeven, we waren een beetje bang toen we de mogelijkheid kregen om vóór het grote publiek ‘John Wick: Chapter 4’ te gaan bekijken. Bang waarvoor, horen we jullie luidop denken. Da’s toch gewoon keicool! Klopt, maar na drie van de beste actiefilms van het afgelopen decennium te hebben afgeleverd, zou je vrezen dat een vierde deel er misschien net iets te veel aan is. Onze angst was onnodig en vooral onterecht. Want… John Wick: Chapter 4 is met voorsprong het beste deel van de franchise. Straffer nog, het is (naar onze bescheiden mening) een van de beste actiefilms die ooit gemaakt werd.
Dat er een prijs op het hoofd van John Wick staat, is niet nieuw, maar in deel 4 is deze naar de astronomische hoogte van 14 miljoen gestegen en tegen het eind van de film is dat nog een pak meer. Wick is verbannen door The High Table en zint meer dan ooit op wraak. Hoofdschurk met dienst is deze keer de ‘Marquis de Gramont’, uitzonderlijk goed gespeeld door Bill Skarsgård, die we vooral kennen als horroclown Pennywise uit It. De jacht van de markies stuurt Wick van het Osaka Continental naar Berlijnse nachtclubs, tot de legendarische straten van Parijs, allemaal met één doel: zich een weg naar de vrijheid vechten.
Glansrollen voor Bill Skarsgård en Donnie Yen
Reeves is zoals altijd geweldig als het fundament van de Wick-films, en de terugkerende acteurs Laurence Fishburne (als de Bowery King) en Ian McShane (als Winston) zetten ook weer sterke acteerprestaties neer. Maar het moet gezegd, de ‘sterren’ van Chapter 4 zijn toch vooral de eerder genoemde Skarsgård en Donnie Yen, die net zoals in Rogue One een blinde speelt. En net zoals in de Star Wars spin-off is hij ook nu weer een grootmeester in de gevechtskunst. Skarsgård is in zijn rol van de genadeloze markies en in zijn ruim assortiment luxekostuums zowel walgelijk, als een genot om naar te kijken.
Waar de Marquis de Gramont werkelijk niks met Wick gemeen heeft, is het tegenovergestelde het geval voor de blinde huurmoordenaar Caine (Yen). Zowel hij als Wick probeerden de criminele onderwereld te ontvluchten om tijd door te brengen met mensen waar ze van houden. Voor John was dat zijn overleden vrouw Helen, voor Caine is dat zijn dochter, wiens leven geen cent meer waard is tenzij hij doet wat The High Table van hem verlangt: John Wick vermoorden. Hij en Wick hebben parallelle levens geleid, dus wanneer de twee de degens (of wapens) kruisen, zijn de resultaten niets minder dan explosief.
De stapel lijken wordt op geen enkel moment vervelend
Shamier Anderson (o.a. Wynonna Earp en Invasion) is dan weer een heel interessante toevoeging als ‘The Tracker’, met aan zijde (alweer) een bloeddorstige en keurig afgerichte Mechelse herder. We zeggen alweer, want remember de twee viervoeters van Halle Berry in Parabellum. Honden blijven dus op de een of andere manier een rode (zij)draad in de franchise. Met al deze nieuwe bondgenoten, tegenstanders en locaties doet John Wick: Chapter 4 waar de Wick-franchise gewoon heel erg goed in is: de kijker meenemen in een rollercoaster van supersnelle actiescènes, waarbij de ‘body count’ amper bij te houden valt. Maar op geen enkel moment gaat die stapel lijken vervelend worden, no way!
John Wick: Chapter 4 is echter meer dan alleen maar actie pur sang, want er zijn verschillende scènes tussen al dat actiegeweld door die op het netvlies en in het geheugen blijven kleven. De hele film is een showcase voor regisseur Chad Stahelski als een van de beste (actiefilm)makers van dit moment, die vooral in het laatste uur van de film ongezien spektakel én camerawerk op ons loslaat: een lange gevechtssequentie in een appartement met een ‘God’s eye view’, een autoachtervolging en schietpartij rond de Arc de Triomphe en een actiescène op de 200 en zoveel trappen richting de Sacré-Coeur.
Actie én emotie
We weten het, we weten het… Het is een John Wick film, hier kom je niet per se voor filosofielessen. Toch hangt het spook van dood en spijt zwaarder over dit deel dan alle andere, grotendeels dankzij de meesterlijke manier waarop de film het eindgevecht opzet. Angst, tevredenheid en verwachting leveren een keiharde onderlinge strijd, tot het laatste schot. Dat is het bewijs van de kracht van John Wick: Chapter 4: niet alleen zijn de actiescènes top, maar ze worden ondersteund door de bijbehorende emotie. Goesting gekregen om zelf te gaan kijken? Dat kan vanaf woensdag 22 maart in de Belgische bioscopen. Hieronder, bij wijze van opwarming, de zinderende trailer.
